Bogusia Nasze Powołanie do Miłości

Bogusia to wielka łaska i błogosławieństwo. Właśnie przez swoją chorobę jest dla nas Powołaniem do niezwykłej Miłości, tej najczystszej, bo bezinteresownej. Może nie da nam buziaka ani nie powie 'kocham Cię mamo', nie zrobi sama kroczku ani nie przyniesie piątki ze szkoły, z której będziemy dumni. Bogusia jest i będzie kochana po prostu za to, że JEST!
 I już..nic w zamian, to nasz Dar i ogromne szczęście. 

Nie myślałam, że tak będę czuć, z taką diagnozą i przeokrutną statystyką wszystko było za trudne do zrozumienia, gdzie tu jest sens. No ale trzeba było zaakceptować nową rzeczywistość. Zostaliśmy rodzicami po raz drugi, kochanej osóbki, więc póki jej serce biło pod moim sercem - był sens. Trzeba było się cieszyć z tego, że to nasza druga córeczka, tak samo ważna i zasługująca na taką samą radość z tego, że JEST. A chorobę trzeba było wziąć na klatę i żyć dalej na przemian z radością i strachem jak sie nasze życie potoczy dalej...

No i proszę dzisiaj Bogusia jest z nami (jutro 4 tyg.) i daje nam Radość mimo wyczerpania i niewyspania przy opiece nad nią:)))) Ta nasza Miłość to jakiś inny poziom..., to zapewne droga do świętości. I po to to wszystko, żeby właśnie TAK kochać, a póki Bogusia żyje i ma się całkiem dobrze wszystko ma sens!

"Jezu, TY się tym zajmij" Dobranoc :)